Ons Kloosterweekend in oosterhout
Wandelend de stilte in. Zo ging het niet helemaal hoor; maar het was een mooie, zonnige wandeling richting de abdij. Maar die verliep niet in stilte en ook het weekend zelf niet.
Er waren meerdere momenten van ontmoeting met elkaar. Er werd gewandeld in de Kloostertuin terwijl de zon opkwam en de rijp op de moestuin deed glinsteren. Er werd koffie gedronken. Er werd gegeten: soms in stilte, soms met gesprek en soms met meer en minder geslaagde muziek. De andere Kloosters in de heilige driehoek van Oosterhout, werden bekeken. Er waren twee prachtige gesprekken met gastenzuster Hildegard. Wat een wijsheid! Maar ook wat een bewustzijn van de wereld en van de keuzes die wij als mensen kunnen en mogen maken.
Maar er was ook ruim de tijd voor stilte. Tijd om te lezen op je eigen kamer. Om te bidden of zo je wilt te mediteren. Om je terug te trekken ergens buiten of even alleen stil te zijn in een donkere kerk waar slechts 1 kaars (de Godskaars) brandde.
En uiteraard gingen we mee in de ritmiek van het klooster met 6 ‘diensten’ op een dag. Prachtig hemels gezang van de zusters. Structuur geeft juist ruimte. Doe de dingen met aandacht en vraag je af: voor wie doe je dit? Zonde heeft altijd gevolgen, maar er is vergeving. Elke non staat op twee benen: het been van gebed en die van werken. Je kunt niet te lang op 1 been staan. Afwisseling op een dag zorgt voor ontspanning; en dat beide voorkomt een burn-out…. En zo zijn er nog veel meer dingen die uit een Kloosterbezoek naar je toekomen.
Wat dit weekend ons heeft gebracht is zeker niet in een klein stukje te beschrijven. Daarbij zal ieder van ons een ander antwoord geven. Vraag er gerust eens naar bij de koffie in het Baken. Het bracht ons als 8 individuen allemaal iets anders. Maar het gaf sowieso een gevoel van verbinding: met onszelf, met God en/of met elkaar als Bakengangers. Een kloosterbezoek blijft een aanrader, om letterlijk en figuurlijk je horizon te verbreden.
Groet namens Kloostergangers Oosterhout 2024
Marian, Nellie, Saskia, Erie, Artho, Peter, René en Arnold.
Er waren meerdere momenten van ontmoeting met elkaar. Er werd gewandeld in de Kloostertuin terwijl de zon opkwam en de rijp op de moestuin deed glinsteren. Er werd koffie gedronken. Er werd gegeten: soms in stilte, soms met gesprek en soms met meer en minder geslaagde muziek. De andere Kloosters in de heilige driehoek van Oosterhout, werden bekeken. Er waren twee prachtige gesprekken met gastenzuster Hildegard. Wat een wijsheid! Maar ook wat een bewustzijn van de wereld en van de keuzes die wij als mensen kunnen en mogen maken.
Maar er was ook ruim de tijd voor stilte. Tijd om te lezen op je eigen kamer. Om te bidden of zo je wilt te mediteren. Om je terug te trekken ergens buiten of even alleen stil te zijn in een donkere kerk waar slechts 1 kaars (de Godskaars) brandde.
En uiteraard gingen we mee in de ritmiek van het klooster met 6 ‘diensten’ op een dag. Prachtig hemels gezang van de zusters. Structuur geeft juist ruimte. Doe de dingen met aandacht en vraag je af: voor wie doe je dit? Zonde heeft altijd gevolgen, maar er is vergeving. Elke non staat op twee benen: het been van gebed en die van werken. Je kunt niet te lang op 1 been staan. Afwisseling op een dag zorgt voor ontspanning; en dat beide voorkomt een burn-out…. En zo zijn er nog veel meer dingen die uit een Kloosterbezoek naar je toekomen.
Wat dit weekend ons heeft gebracht is zeker niet in een klein stukje te beschrijven. Daarbij zal ieder van ons een ander antwoord geven. Vraag er gerust eens naar bij de koffie in het Baken. Het bracht ons als 8 individuen allemaal iets anders. Maar het gaf sowieso een gevoel van verbinding: met onszelf, met God en/of met elkaar als Bakengangers. Een kloosterbezoek blijft een aanrader, om letterlijk en figuurlijk je horizon te verbreden.
Groet namens Kloostergangers Oosterhout 2024
Marian, Nellie, Saskia, Erie, Artho, Peter, René en Arnold.
